Söylentiler ürkütücü bir o kadarda korkunç bir senaryo olarak karşımıza çıkıyor. Böyle bir projenin düşünülüyor olması bile ürkütücü, sonuçta hükmedemeyeceğimiz büyük bir kütle ve kontrol edilemeyen bir enerjiden söz ediyoruz. Söylentilerin gerçekle örtüşüp örtüşmediğine bilimsel açıdan bakarsak aşağıdaki durum ortaya çıkıyor.

Jüpiterin kendisi enerji yaymaktadır, bu enerji öyle bir durumdadır ki güneşten aldığından daha fazlasını yaymaktadır. İç kısımları oldukça sıcaktır ve çekirdeğindeki ısı muhtemelen 20,000 Kelvin civarındadır. Isı yerçekimine bağlı olarak, gezegenin yavaş sıkışması sonucu oluşur (Kelvin-Helmholtz mekanizması). Jüpiter nükleer füzyonla ısı oluşturmaz (güneşteki gibi değildir) çünkü sıcaklık ve basınç nükleer reaksiyonları tetikleyebilecek düzeyde değildir. Oluşan ısı Jüpiterin sıvı katmanlarında konveksiyon oluşturuyor böylece atmosferdeki bulut hareketliliği oluşuyor, zaten atmosferdeki hareketliliğin nedeni olarak da bu konveksiyon akımları gösterilmektedir.

Jüpiterin çapına baktığımızda bir gaz gezegeninin olabileceği neredeyse en büyük çapa sahiptir. Jüpiterin kütlesini arttıracak şekilde madde ilave edilebilse çapının değişmediği yada çok az değiştiği görülürdü. Jüpiterin bir yıldız olabilmesi için kütlesinin 80 kat daha büyük olması gerekirdi.

Jüpiterin muazzam büyüklükte bir manyetik alanı vardır. Jüpiter manyetosferi 650 milyon km gibi muazzam bir büyüklüğü aşar, (burada zaman geçirmeniz gerekirse aylarca sürer), dahası Satürn’ün yörüngesini de aşar. Jüpiterin uydularından IO’da yaşanan aktivitenin bir bölümü kısmen de olsa bu manyetik alana bağlanır.

İşte bu bilgiler ışığında baktığımızda jüpiter bir yara alırsa en uygun yıldız (güneş) olma adayıdır.

Yine söylentilere göre, 1988’de fırlatılan Galileo, 2003 yılında görevi sonlandırılarak Jüpitere düşürülmüştü ve bu durum sonrası söylentiler hız kesmedi. Jüpiterde dünya büyüklüğünde bir lekenin bulunma sebebinin bu düşüş olduğu iddia edilmiş ve böylesine büyük bir lekenin bir araba boyutlarında olan bir uzay aracı tarafından oluşması da şüphe uyandırıcı olmuş. Yapılanın radyoaktif maddelerle yüklü olan bu kaşif aracı ile Jüpiterin güneşe çevrilebilecek testlerinin yapılıyor olmasıymış.

Buradaki amaç bir gün güneş söndüğünde (elbet bir gün tükenecek bir kaynaktan bahsediyoruz) ısı ve ışık kaynağı olarak alternatif bir güneşe ihtiyaç duymak mı? yoksa Jüpitere yakın gezegen olan Satürnün uyduları Titan, Enceladus gibi uydularda yaşam ortamına dair yatkınlık bulunmasından dolayı buralarda daha elverişli bir yaşam için yakın bir ısı kaynağı oluşturmak mı? Tüm bunlar büyük bir soru işareti olarak karşımızda duruyor. Ne kadar söylemler bir teoride olsa bu çalışmanın yapılması için yüzeye bir uydu düşürerek büyük patlama üretmek pek de mümkün değil. Özel olarak nükleer bir gücü uzaya göndermek ve gezegende patlatmak gerekecektir. Bahsettiğimiz gezegende dünyamıza göre 10 kat büyük ve güneş sistemimizin ise en büyük gezegeni…

Bilimsel verilerde ve yaşanılanlar herşeyin ileride planlanan çalışmalarla ilgili testler olabileceği konusunda örtüşüyor, nitekim Jüpiter güneş sistemimizde büyüklüğü, uyduları ve güneşte olacak olası bir duruma karşı kayacak yeni yaşam kuşağı dairesinde bulunuyor. Uzaklarda yaşananlar konusunda bilgilerimiz bu kadar, gerçekte neler olup bittiğini, neler planlandığı bilemiyoruz.

Bu yazı Lucifer Projesi ve Jupiter Kıyameti Nedir? ilk olarak bu sitede yayınlanmıştır. Lafmacun.Net - Sosyal İçerik Platformu. Yazının kaynağı bu sitedir.

Bu izler oluşurken, kimyasal ve mineral yapıları sahibi olan etraf koşullarına dair verileri kaydetmiş olabilir. Bu da bilim insanlarının Mars’ın geçmişte nasıl bir gezegen bulunduğuna dair simülasyonlar yapmasına imkan tanıyabilir.

Ayrıca mikroskobik canlıların daha evvelce Dünya’da kayaçlar üstünde renkli izler meydana getirdiği biliniyor. Bu amaçla mor kayaçların Mars’ta yaşamın daha direkt olarak kanıtlarını sunması da mümkün.

Öte yandan bilim insanları, bu garip kayaçların sırrını şimdilik çözemedi.

Mor kayaçlar karşısında şaşkınlığa uğrayan incelemeciler daha çok veri elde etmek amacıyla çalışmalarını sürdürüyor.

Los Alamos Ulusal Laboratuvarı’nda Uzay ve Gezegen Araştırmaları ekip lideri Nina Lanza, ‘Analizlere devam eder iken dört gözle beklediğimiz çok şey var’ ifadelerini kullandı.

Bu tür izlerin incelenmesi, başka gezegenlerdeki bölgesel koşulların ve gök cisimlerinin iç yapısının da daha iyi anlaşılmasını sağlayabilir.

Niagara Üniversitesi’nden mikrobiyolog Cassandra Marnocha’ya göre bu izler, ‘Jeolojik süreçler ne kadar evrensel ve gezegenleri nasıl değiştiriyor?’ sorusunun cevabını da verecek.

Kızıl Gezegen’deki mor kayaçlar, milyarlarca sene evvelce bir göle ev sahipliği yapan Jezero kraterinde bulundu.
Şubat 2021’de kratere inen Perseverance, o zamandan beri bölgeyi keşfediyor. Araştırmacılara göre gezginin rotasındaki derhal derhal her durakta mor parıltılar beliriyor.
Purdue Üniversitesi’nden hekime öğrencisi Bradley Garczynski, ‘Geçmişteki uzay araçları bu mor yamaları hiç görmemişti’ diye konuştu.

Garczynski’ye göre analizlerden elde edilen ilk sonuçlar, mor renkli kısmın, kayaçların alt katmanlarından daha yumuşak ve kimyasal yönden daha değişik bir katman bulunduğunu gösterdi. Renkli katmanın demir oksit içerdiği ön görü ediliyor.

Ayrıca bunların, hidrojen ve yer yer de magnezyum yönünden varlıklı kayaçlar bulunduğu anlaşılıyor.

Hidrojenin varlıklıliği, suyun mor lekelerin teşekkülünde rol oynadığı manasına geliyor. Demir oksit de yağmur altında bırakılan bir bisikletteki pas oluşumuna benzer bir prosese işaret ediyor.

İleri araştırmalar, kızıl gezegenin ‘ıslak’ geçmişine dair bir bilgi hazinesinin kilidini açabilir. Garczynski, sözlerini şu şekilde sürdürüyor:

‘Mor tabakaların hikayenin mühim bir parçası olabilir.’

Bu yazı Nasa Mars’ta Yaşamın Olabilme İhtimalini Yükselten Mor Kayaçları Keşif Etti… ilk olarak bu sitede yayınlanmıştır. Lafmacun.Net - Sosyal İçerik Platformu. Yazının kaynağı bu sitedir.