Çok okuduk, çok dinledik, yeri geldi araştırmalar, kamu spotları, kitaplar, makaleler, filmler tasarlandı bu konuya eğilebilmek için. Her ne kadar sigara diğer bağımlılık yaratan maddelere göre hafif ve kolay erişilebilir olarak düşünülse de aslında onun da bir bağımlı kılıcı madde olduğunu kabul etmekle başlıyor her şey.
Kendi tecrübeme dayanarak, bir insanın gün içinde az ya da çok defa sigara içmesi, pek de bağımlılık şiddetini etkilemiyor. Elbette uç uca ekleyerek sigara içen birisiyle 5 saatte 1 defa içen birisi eş değer değil fakat beyindeki sigara aidiyetini yok etme alışkanlığını her ikisi de aynı oranda yaşıyor. Sigara içerken önemli olan bu konuyu sorgulamaya başlıyor olmanız. Denemelerimin hepsinde yeteri kadar güçlü karar alamadığım için değil, beni sigaraya iten sebepler ya da sigarada beni çeken sebepler neler bulmaya çalıştım. Vardığım sonuç çok üzücüydü: Hiç bir şey! Ben sigara içmemin neden olduğunu bulamamıştım. Daha doğrusu tek bir sebebim yoktu hiç. Sevinçli anımla üzüntülü anım arasında oldukça fark vardı ama bu anlarda sigara içme faktörümü değiştirecek herhangi bir ince ayrım yoktu. Vaktim bol olduğunda içiyordum ama dar vakitlerde de içebiliyordum. Sabah uyandığımda kahvaltının mutluluğu, ardından gelecek sigarayı hayal etmekten geçiyordu. Toplantılarda, eğitimlerde “mola versek de bir sigara içsem” diyordum ve o her mola anında sigara mutlaka vardı.
Üstelik bu durum, aslında sürekli bırakmayı, artık konuyu tamamen kapatmayı istedikçe ve fiiliyata geçiremedikçe daha da kıymetleniyordu. Ellerimde, saçımda, kıyafetlerimde kalan kokusundan, sürekli elimi yıkayıp kremleyip yıpratmaktan, oğlumun veya beni sigara içerken görmesini istemediğim insanlardan gizli saklı içmekten, vaktimi kendimi yavaş yavaş hasta etmek / öldürmek için ayırmaktan, cüzdanımdan eksilen paranın da yine kendimi hasta etmeye/ öldürmeye yönelik olduğunu düşünüp gerilmekten, kışın sürekli “tıs tıs” öksürmekten, ileriden benden küçüklere ve oğluma bu konuda nasihat verirken neyi örnek göstereceğimden ve kendim içerken nasıl imajlı bir mentör olabileceğimi düşünmekten gerçekten çok bunalmıştım. Bu konunun benim için bir gün kapanacağının kararını vermiştim yaklaşık son 1 yıldır fakat girişimde bulunacak cesareti bulamıyordum ve buna hiç hazır hissetmiyordum. Sayısını hatırlayamadığım kadar da denemeden ve başarısızlıktan sonra da gitgide daha fazla sıkı sıkıya bağlanıyor olduğumu farkettim. Bu farkındalığın ardından yine tam da bir molada sigara içerken kararımı yarım sigaramı söndürerek hayata geçirmeye adım attım. Önce bu konuda kendime güvenmeliydim. Başkalarına hemen söylemeyecektim ki sürekli dış görüşlerden negatif etkilenmemek için.
21 Gün Kuralı
İnsanın alışkanlıklarını değiştirmesi için 21 gün devamlılık kuralı hep aklımın bir köşesindeydi. Bu 21 gün boyunca içmezsem bu alışkanlığımı zaten unutmaya başlamış olurum ve sonrasında da o 21 gün boyunca sigara içmeyişime kıyamaz ve geri dönmezdim. Kararı hayata ilk geçirdiğimden beri her sabah uyandığımda bir günü daha sigarasız bitirmenin mutluluğunu “demek ki oluyormuş” kısmını yaşamaya başladım, sürekli beni o içimdeki içme isteği eski alışkanlığımı devam ettirme isteği yoklayarak yorsa da zorlasa da ilgimi başka şeylerle dağıtmaya, bir film izlemeye (aklımda devamlı sigara olsa bile), kalkıp su içip yeşil çay demleyip kendimi ondan uzakta tutmaya özen gösterdim. Her gün onlarca/yüzlerce insanın farklı psikolojisiyle mücadele edebilirken kendi psikolojimi bu konuda nasıl dizginleyebilirim sorusunu hep *trend topic (*akım konusu) ettim. Öyle kolay da olmuyor tabi ki yaşarken, onun da bir zorluğu olacaktı, bunu baştan kabul etmiştim, kaç gün beni zorlayabilirdi ki?
En fazla ilk 3 gün zorlu geçti diyebilirim. O süre boyunca da gerçek anlamda sigaranın olduğu ortamlara girmedim, biraz inzivaya çekilip sigarasız gün sayısı biriktirmek çok doğru olacaktı, nitekim de öyle oldu. Hafta içi iş temposunda, işten sonra da ev temposunda biraz kendimi kaybetmek, kitap okumak, en sevdiğim müziklerin yenilerini keşfetmek, yemek yapmak, yeni bir tarif denemek, çocuğumla oynamakla geçirdim. İşe yaradı, aklıma da sigara geldikçe bir koca bardak su içtim ve baktım 4.günün sabahına uyanıyorum, bu 4 gün boyunca içmeyişim beni çok güzel kamçıladı. Bıraktığımın 3.günü de sigarayı bırak isminde bir telefon uygulaması keşfettim arkadaşım sayesinde. O uygulama da çok iyi motive ediyordu, biriktirdiğim para, kazandığım zaman, düzelmeye geçen ciğerlerim, boğazlarım ve ne kadardır içmediğim gün gün kaydediliyordu. Şuan yaklaşık 2,5 ay oldu. O kadar mutluyum ki yıllardır yapamamanın verdiği tatlı bir gururla şimdilerde çok daha konforlu yaşıyorum.
Bu konuda hayatımın içindeki pasifize misyonumu aktive ettim, ben yaptıysam herkes yapabilir, hatta sen de!
