Klinik depresyon toplumda çok sık görülen psikiyatrik bir sorundur. Kişinin duygu durumunda yani hislerinde yaşanan dibe çöküş hali ile giden bir rahatsızlıktır. Klinik depresyonun en sık görülen belirtilerinden birisi eskiden zevk aldığı şeyleri yapmaktan artık eski zevki duyamamaktır. Kişi dış dünyaya karşı olan ilgisini giderek kaybeder. Dikkatini yitirir. Bir konu üzerinde ilgi ve dikkatini toplamakta zorlanır. Bu nedenle eskiden yaptığı işleri yapamaz olur. Öğrenci ise dersleri kötü gider, notları düşer. Çalışıyorsa işine konsantre olamaz. Bu duruma tıp dilinde fonksiyon yitimi de denilmektedir.
Öte yandan sürekli uyuma isteği ve yorgunluk da klinik depresyonun belirtileri arasındadır. Hasta kişi bazen saatlerce hatta günlerce yataktan çıkmayabilir. Yemek yemeyi ya da banyo yapmayı bile unutabilir. Çünkü kendisine karşı olan öz bakımı ve öz saygısı bitmiştir. Zihinsel ve bedensel gereksinimlerini karşılamayı bırakır. Çoğu zaman kendisini sevgiye ve mutluluğa değer bulmaz. Hep kendini suçlar. Sürekli geçmişte başına gelen kötü olayları hatırlar, bunları tekrar tekrar yaşar ve bu olayların başına gelmesinin suçlusunun kendisi olduğunu düşünür.
Başka insanlarla olan ilişkisini keser, konuşmayan suskun bir tavra bürünebilir. Derin bir acı ve mutsuzluk duyar. Giderek dış dünyadan kopar ve kendi derin hüznü içinde yaşamaya başlar. Bazen, eğer çok zor ve uzun süren bir depresyon içinde ise tarih ve mekan kavramını bile yitirebilir. Bitmek bilmeyen ağlama krizleri yaşanabilir. Ona yardım etmek için yanına gelen ailesi ya da arkadaşlarını bile kendinden uzaklaştırabilir. Hatta bazen kendi öz çocuklarına olan ilgisini bile yitirebilir.
Klinik depresyon genellikle tekrarlayan bir rahatsızlıktır. Bu nedenle bu hastaların uzun süreli bir ilaç tedavisi ve terapi desteği görmesi gerekir. Tedaviyi tamamlamadan bırakmamaları gerekir. Güvenebildikleri bir doktor ile çalışmaları şarttır.
