Bu sayfamızda sevdiğinizle paylaşabileceğiniz en güzel ayrıca özenle seçilmiş sevgi sözleri ve mesajlarına ulaşabileceksiniz. Sayfa günceldir…
Gözden ırak olan gönülden de ırak olurmuş derler. Halbuki gönle bir defa giren, gözden ırak olsa ne yazar.
Aşk sona erdiğinde arkadaş olarak kalalım diyenler. Gül’e farklı isim verirsen değişik kokabilir mi?
Aşkın hayat hikâyesini, durmak bilmeksizin feryat eden bülbüle değil. Sessiz ve sedasız bir şekilde can veren pervanelere haykırarak sor.
Kader denilen şeyde sevmek var ama kavuşmak yoksa olsun, şayet! Vuslata aşık yaralı gönül susmaya da razıdır.
Sen bir çiçek olup etrafına gülücükler dağıtmaya söz ver. Toprak olup seni başının üstünde taşıyan elbet bulunur sabret.
Tatlı geceler olsun canım derdin. Gecenin iyilik ve güzelliğinden çok, canın olma güzel düşüncesi yeşerip dururdu en derin yerimde.
Dünyadaki bütün insanların parmak izinin farklı farklı olması, kimsenin ama kimsenin sana benim dokunduğum gibi dokunamayacağının en basit kanıtıdır sevdiğim…
Belki de aşk denen şu güzel kelime asla kullanılmamalıydı cümlenin içerisinde, bir daha gönül koymak mı, asla tövbe.
Eskiden karanlık yerlerden çok korkar ve yağmurdan aşırı derecede ürperen biriydim, şimdi ise karanlıklar adeta sırdaşım yağmurlarsa gözyaşım oluverdi.
Bir kadın ben aşk denen şeye inanmıyorum der iken, aslında sadece tek bir şey söylemek istiyordur. – Hadi başarabilirsen beni aşka inandır.
Sevgi; insanın kalbinde meydana gelip adeta tomurcuklanan nadide ve nazik bir çiçektir. Mühim olan şey ise onu yara almadan hassasça yaşatabilmektir bir ömür boyu.
O yok iken “hayır ben onu sevmiyorum, unuttum” deyip, onu gördüğün zaman ise elin ayağın adeta birbirine dolanıyorsa; en basit haliyle sen aşıksın işte arkadaş.
Aşk: kaçmaktan daha çok kovalamak, görmekten daha fazla özlemek, gitmekten çok beklemek, dokunmaktan çok ise onu her an düşünmektir.
Halden ala halsiz oluşum, sözden ala sessiz oluşum. Ben seninle bir arada olduktan sonra, inan hiç umurumda değil kimsesiz oluşum.
Gerçek olan sevgi sabırdır, her an her şeye sabredip dayanır – dayanabilir. Affeder, çabalar çaba gösterir, gerektiği zaman susar, kabullenir asla ama asla hiçbir zaman bitmez.
Sen ne işle meşgulsun dedi. Hammalın tekiyim dedim. Nasıl yani dedi bana. Bende elimden sevgiyle ve sıkıca tutmasını bilenin, yüreğini bir ömür taşırım dedim.
Hep yerden yere vurmak ve yardan yâre tutulmak gibi değildi aşk. Yer yerinden oynasa dahi Yâr’i yürekten ve gön7lden oynatmamaktı Aşk.
Gönlüme düştüğü andan ve günden beri o ateşi ben aşk diye bilirim. Lal olmuş dillerime adın doldukça dolar. Beni sen, seni ise sadece ben bilirim.
Aşk adeta ateşten bir parça gibidir; ilk önce ruhunu aydınlatır, daha sonra bedenini ısıtır. Ama illaki bir yerde yakar benliğini resmen kavurur.
Aşk’a kesinlikle sınır koyma gibi bir lüksün yoktur ve aşık oldun mu kalbinin esiri olursun ve onun sürüklediği yere gider durursun; sana çok fazla acılar yaşatsa bile.
Aşkın aldı benden beni, bana seni gerek seni, ben yanarım dünü günü, bana seni gerek seni.
Kapına geldim. Ben, ben olmaktan vazgeçtim. Sen yeter ki sevdiğim “kim o” de. Kim olmamı istiyorsan, o olmaya geldim sana.
Eğer gökyüzü bir parça kâğıt, denizler ise bir şişe mürekkep olsaydı yine de sana olan bu güzel ve sevgi dolu duygularımı ifade etmeye ve yazmaya yetmezdi.
Seni bağrıma değil, bağrımı ve başımı ayağının altına bastım sevdiğim. Gözüm elbet bir gün toprak olacak, ama inanki gönlüm daima aşk ve sevgin dolu kokacak.
Ey sevgili. Biz senin ile bir salkımın adeta iki aşık üzümü iken, başka şişeler içerisinde resmen şarap olmuşuz, başka hayaller içerisinde de harap bitap olmuşuz.
Bazen hiç ummadığınız bir anda birine şap diye aşık olabilirsiniz ama bu yaptığınız şeyi asla yanlış kılmaz. Herkes mutlu – mesut olmayı hak etmiyor mu?
Ne sıradan olacak bir sevgiyi bile yaşayacak kadar basit bir insanım. Nede seni sıradan olacak şekilde bir sevgiye malzeme yapacak kadar kişiliksiz biriyim.
O kadar tatlı ve güzelsin ki, o güzel yüzüne bir türlü bakamıyorum. Adeta tir tir titriyor ellerim, ellerini tutamıyorum. Öylesine bağlanmışım ki sana ve sevgine, sensiz bir saniye bile duramıyorum.
Sen, her an hayalini kurup, sonunda bulduğum o toz pembe hayallerimdeki adam değilsin. Sen gerçekte karşıma çıkıp, bana aşkı en güzel şekilde hayal ettiren ilk sevdiğimsin.
Kalbimi ve ruhumu vermemin bir faydası yok, sen zaten bunlara sahip bir insansın. O yüzden sana bir ayna getirdim. Kendine bak ve beni her kendine baktıkça hatırla diye.
Siz hep sevebilir misiniz? Karşılıksız, beklentisiz, çıkarsız, hesapsız ve özgür bir duygu ile bırakarak bunları. Sırf bir başka insanın iyiliğini ve mutlu olmasını isteyerek.
Aşk duygusu, adeta sakızdan çıkan sözler gibi basit olmaya devam ettikçe, insanlar da maalesef onu her zaman çiğneyip resmen tükürmeye devam edeceklerdir.
Gece midir insanı her zaman hüzünlendiren, yoksa insan mıdır hüzünlenmek için her zaman geceyi bekleyen? Gece midir seni bana her an düşündüren yoksa ben miyim seni düşünmek için sadece geceyi bekleyen?
Kalbin bir zaman seni sevgiliye doğru götürecek. Ruhun bir gün seni sevgiliye taşıyacak. Sakın acıların içerisinde bir an bile kaybolma. Bil ki çektiğin bu acılar bir gün dermanın olup bitecek.
Sarılmayı bilir misin sen? Sahiplenmeyi ve sahiplendiğinde her zaman sadık kalmayı? Sen bilir misin aşık olmayı? Bölünebilir misin ikilere, üçlere, hatta gerekirse binlere? Yapabilir misin? Gerçektende sevebilir misin? Sevmenin demesi olmaz. Şunu asla unutma; ya çok seversin bir defa, ya da hiç sevmezsin olu biter.
Bazı aşklar okyanuslar gibidir adeta. Görmesen de sonunun mutlaka bir yerlerde bittiğini her zaman bilirsin, şimdi çok büyük okyanuslar bile kıskanır sana karşı olan sevgimi, görmesem de biliyorum sonunu sonsuza dek hiçbir zaman bitmeyecek.
Seni ben adeta canımın içerisinde çok güzel bir yerde sakladım. Kalbimin ta en derin noktasında.
Denize ilk defa giren çocuk masumiyeti ile seviyorum seni. Boğulacakmışım gibi bir his var içimde. Ama asla vazgeçemiyorum.
Kalbimin kendisine kefil olabilirim. Adını sayıklayarak ve atarak uyandı bu sabah.
İkimizi bir kefene sarsınlar, bir kabirde sır gibi olalım ey sevdiğim.
Ey yarim! Seninle ölüme meydan okuyup ölmeye geldim. Ateş isen yanıp kavrulmaya, yağmur isen sırılsıklam ıslanmaya, soğuk isen su gibi donmaya geldim. Mevlana
Ben seni bu yaşımda, yaşamın tam manasıyla ortasında öylesine değil ancak ölesiye kadar seviyorum.
Bunca yalanların, bunca talan olmaların, bunca riya ve riyakar imsanların arasında sen. Ne güzel duruyorsun ömrümün tam orta yerinde sevdiğim.
İnsana imtihan için sadece özlemle özlemek yeter, bir şehri, bir sesi ve bir nefesi. İmtihan için sadece bir sen yeter.
Belki hiçbir evrak ve kağıdın içerisinde isimlerimiz yanyana gelmedi. Ama gayriresmi olan bir çok hayalde ben seninle aynı yastıkta zaman içerisinde yaşlandım.
Bazen bazı duyguları yazmaya gücün yetmez. Anlatamazsın bir türlü. Çünkü bu duyguların tefsiri ancak his ile mümkün olabilir. Bu yüzdende sen sadece bu duyguları yaşarsın yaşayabildiğin kadar.
Seni bana nasip edip veren rabbime binlerce şükür olsun. Yaşanan sen dolu her anım ve zamanıma hamd olsun. Göz görüp gönlüm sever ise sevgim için seni gören gözlerime teşekkür ederim.
Sizi hayallerinden sonsuzadek vazgeçecek kadar çok seven bir kalp bulduysanız Allah’tan yeni bir ömür dileyin. Çünkü bir ömür yetmez onu sevip yaşamaya.
Senin göz bebeklerin varya, kadın kadın bir şekilde gülen, insan insan olarak bakan gözbebeklerin. Beni tutsa tutsa bu alemde gözlerin tutar ayakta. Beni yıksa yıksa gözlerin yerle bir eder bu bedeni. Gözlerini bir anda açarsın ki mutluyum. Bir kaparsın ki her şey elimden uçup gitmiş.
Sen benim bakışına her zaman hasret kaldığım sesine özlem ile bağlandığım bir tanemsin. Özlemim, hasretim ve bakmaya doyamadığım insansın. Bahtıma doğanım, olmazsa olmazımsın. Nefretim, öfkem, kinim, sevincim, umudum, düşüm, rüyam, hayalim ama en fazla ağlatan, en çok kanatansın. Sen asla tarifi mümkün olmayan imkânsızımsın gülüm.
Sen benim en doğru olan yanlışım. Tövbesi olmayan günahımsın sevdiğim. Bir an uzak duramadığım yasaklım, en açık ettiğim saklımsın. Sen başımdan uçuverip giden aklım, severek çektiğim ahımsın.
