Bir mülakat hikayesi: Söz yalan söylemeyeceğim

Kimilerimiz eğitim esnasında çalışıyor kimilerimiz ise eğitim bittikten sonra. Ama her durumda iş görüşmelerinde bulunuyoruz. İşe alım süreçlerinde girilen yazılı ve sözlü sınavlar bazen kafa karışıklığına yol açabiliyor. Ben bu sınavı geçtim diyoruz kalmışız, kaldım diyoruz geçmişiz. Hatta rakiplerimizin önüne geçtiğimizi düşünürken birden bire onların tercih edildiğine bizim ise elendiğimize tanık oluyoruz. İşte bu yaşadığımız paradoksa değinmek istiyorum.

İş görüşmelerinde yalan söylemek ya da söylememek

Geçenlerde bir sohbet esnasında anlatılan güzel bir mülakat örneği var. Onu paylaşmak istiyorum. Şirket sahibi iş başvurusunda bulunan adayın doldurduğu formu incelerken adaya sorar: “Son üç yıl içinde ne gibi işler yaptığını buraya yazmamışsın.” Aday “ceza evindeydim” diye cevap verir. Aday bu cevabı çok rahat verdiği için iş sahibi şaşırmış olacak ki “Sanki gurur verici bir şey yapmışsın gibi cevap verdin” der. Aday bunun üstüne açıklar: “Ceza evinden ayrıldığım gün müdür, hiç yalan söylememem için benden söz aldı ve ben de bu sözü verdim.” Şirket sahibi de adayın bu dürüstlüğünü görünce yarın işe başlamasını ister. Şirket sahipleri çalıştırdıkları personellerin pozisyonları önemli olmaksızın dürüst ve şirkete sadık olmalarını ister.

Rahat ve hızlı düşünmek iş görüşmelerinde olumlu sonuçlar verir

Konu açılmışken üniversite eğitimim sırasında insan kaynakları hocamızın anlattığı bir işe alım hikayesini de hiç unutmam. Görüşme salonunda tüm adaylar beklemektedir. Görüşmeciler adayları tek tek çağırmakta ve adaylar sırayla odaya girmektedirler. Adayın bir tanesi içeri girer ve tam o esnada iş görüşmesine mülakatçı olarak katılan patron ayağa kalkar ve adaya der ki: “Sen tam benim aradığım elemanın.” Aday tabi hiç istifini bozmadan rahat bir şekilde karşılık verir: “Siz de tam benim aradığım patronsunuz.”